Snitchen is straattaal voor verraden. Het komt van de straat en vanuit jeugdbendes die elkaar verlinken om zelf strafvermindering te krijgen als ze worden opgepakt. Een snitch, oftewel een verrader, wordt vijandig aangekeken en niemand wil wat met diegene te maken hebben. Jongeren zien snitchen als iets fouts…
Het thema dat speelt in je groep
Maar wat als ‘snitchen’ ineens een thema is in je groep? In een bovenbouwgroep durfden de kinderen niets meer te vertellen, omdat ze dan gezien werden als een verrader. Ook al was hetgeen er gebeurde nog zo gemeen en gevaarlijk. Als je hier iets over vertelde aan de juf of je ouders, was je een ‘snitch’ en dat was ‘not done’!
De leerkracht van deze groep vertelde dat er ‘dingen’ gebeurden, waar ze geen grip op had. Kinderen voelden zich niet meer veilig en durfden de leerkracht of hun ouders niet meer om hulp te vragen. Een klein groepje negatieve leiders bepaalden de norm in de groep.
Als het gaat over snitchen, of verraden, gaat het eigenlijk over eerlijk zijn. Wanneer mag of moet je iets vertellen en wanneer is het oké om iets geheim te houden? Ieder kind heeft immers recht op (kleine) geheimen. Deze kleine geheimen zijn zelfs positief voor de ontwikkeling van kinderen. Ze geven hen de kans zich emotioneel losser te maken van hun ouders. Daarmee krijgen ze de mogelijk om hun autonomie te ontwikkelen.
Werken aan de sfeer in de groep
Het praten over snitchen, eerlijk zijn en geheimen hebben, deed mij aan een sprookje van Hans Christiaan Andersen denken: ‘De nieuwe kleren van de keizer’. Het sprookje gaat over een keizer die erg op zijn uiterlijk gesteld is. Er komen een paar kleermakers aan het hof die zeggen iets heel speciaals te kunnen maken. Ze hebben een stof die alleen zichtbaar is voor slimme mensen. Natuurlijk durft niemand te zeggen dat ze de stof helemaal niet kunnen zien en uiteindelijk loopt de Keizer in zijn blootje over straat. Iedereen zegt: ‘Oh, wat een prachtige kleren!’ Tot er een klein meisje roept: ‘maar de keizer is helemaal bloot!’.
Het sprookje was een prachtig aanknopingspunt om met de groep te praten over eerlijkheid. Zouden zij durven zeggen dat de keizer bloot was? En hoe was dat in andere situaties? Wanneer is het nodig om hulp inschakelen? Het mooie van deze groep was, dat ze met elkaar de afspraken bedachten; Je moet hulp inschakelen van een volwassene als je er samen niet uit komt, als iets gevaarlijk is of als je er geen goed gevoel bij hebt. Door duidelijke afspraken te maken durfden de kinderen zich weer uit te spreken, er ontstond een nieuwe norm, een nieuw groepsgevoel.
Na afloop van het traject vertelde een meisje: ‘Ik vind dat de sfeer in de klas beter is geworden, want je kan jezelf zijn en er zijn minder ruzies dan aan het begin van het jaar. Ik voel me nu veiliger in de klas’.
Speelt er bij jou in de groep ook iets ‘onder de waterspiegel’? Iets waar je niet goed de vinger op kunt leggen? Wil je de sfeer in je groep verbeteren en kun je wel wat handvatten gebruiken om een klimaat te scheppen waarin iedereen zich veilig voelt? Maak dan een afspraak!